Met "Elio" presenteert Pixar een ruimtereis die onze eenzaamheid onderzoekt.

DE MENING VAN “DE WERELD” – OM TE ZIEN

Zijn we alleen? Deze duizelingwekkende vraag die de mensheid bezighoudt, vormt de kern van de plot van Elio , de nieuwe animatiefilm van Pixar. Al enkele jaren, met Inside Out (2015) van Pete Docter en Ronnie Del Carmen, Coco (2017) van Lee Unkrich en Adrian Molina, of Soul (2020) van Pete Docter en Kemp Powers, heeft de studio, eigendom van Disney, ons eraan gewend om ons via hun ficties te verdiepen in de grote vragen die ons leven beïnvloeden.

In dit werk, waarin alles dubbel is, hebben de gevolgen van deze verkenning van onze eenzaamheid zowel een puur metaforische als een pragmatische betekenis. Aan het begin van de film is de 11-jarige Elio net wees geworden na de dood van zijn ouders. Hij wordt opgevangen door zijn tante Olga, heeft conflicterende relaties met anderen en blijft teruggetrokken. Hij ontwikkelt vervolgens een obsessie voor de ruimte, ervan overtuigd dat er ver weg in de sterren een troostende aanwezigheid bestaat. Zijn roep wordt gehoord en lanceert hem naar het Communiversum, een politieke raad die vertegenwoordigers uit verschillende sterrenstelsels samenbrengt, waar hij wordt aangesteld als ambassadeur van aardbewoners, terwijl een buitenaardse kloon zijn plaats inneemt.

Je hebt nog 66,49% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.